راشد امان

صعود و نزول –بالا و پایین رفتن، امر معمولی است. ما، شاهد این امر بوده‌ایم. تنبلی و عدم جنبش، به نزول؛ و چُستی و تلاش، به صعود می انجامد. کار بزرگی –که باید کنیم، اراده و تلاش است. اراده‌ و تلاش که یک‌جا نشود، هیچ‌کاری نمی‌شود –بدین معنا که، لازمه‌ی تحقق هر امری اراده و تلاش است. و این اراده و تلاش، بدون هیچ چیز دیگری، کارا و نتیجه‌بخش است. همه‌ی نتایج مطلوبی که، بدست آوردیم، و یا شاهد به‌دست آوردن دیگران بودیم، و یا شنیدیم، حاصل اراده و تلاش بوده اند. با وجودی که، خیلی از افراد معتقد به وجود سایر امکانات بخاطر موفق شدن نیز هستند. ولی، اصل کار را اراده و تلاش انسان می‌کند. 

اینجا باید یادآور شوم که، شما در زنده‌گی تان، حتمن در مورد افرادی شنیده‌اید –که موفق باشند. آنها، هیچ چیزی -به‌جز اندیشه‌ها و عقاید متفاوت از دیگران، در زنده‌گی نداشتند. این مسئله را شما شنیده‌اید. و یا به گمان ضعیف، بعضی‌های‌تان شاهد چنین مسئله هم بوده‌اید. ولی؛ من، کاملن باورمندِ این مسئله هستم. بلی؛ این مسئله، خود عقیده‌ي من است. اندیشه‌ی من است –متفاوت‌تر از شمایی‌که حالا به این مسئله متوجه می‌شوید. 

معمولن؛ برای هر نظری، هر فکری، و یا هر عقیده‌یی که، ما به دیگران پیشکش می‌کنیم؛ باید دلیل قانع کننده‌یی هم داشته باشیم. چون؛ عکسِ این مسئله، ما را از نظر دیگران می‌اندازد. و سخت ضربه‌ی شخصیتی برای‌ما وارد می‌کند. 

من، در آغاز گفتم که، موفق‌ها، به‌جز اندیشه‌ها و عقاید متفاوت از دیگران، چیزی نداشتند. منظورِ من از «چیزی»، مادیات، مخصوصن پول است –که افراد موفق، نداشتند. ولی؛ اکثریتِ مطلقِ آنها حالا دارند. گرچند، تنها داشتن پول، موفقیت شمرده نمی‌شود. «چرای» این مسئله در ادامه پاسخ داده شده. و هم‌چنان، چیزی نداشتنِ افرادِ موفق در ادامه می‌آيد: